Jednorożec

Niewiele zwierząt-zarówno prawdziwych jak i fantastycznych-jak bardzo zawłądneło ludzką wyobraźnią jak jednorozec.Odkąd to obdarzone jednym rogiem zwierze zostało po raz pierwszy opisane ponad dwa tysiące lat temu przez greckiego lekarza Ktezjasza,ludzie pisywali o jednorożcach malowali je rzeźbili a nawet na nie polowali nie przerywając ani na moment dydputy czy one w ogóle istnieją.
Jednorożce opisywane w starożytności ledwie przypominają szlachetne niewinne i czyst stworzenia zamieszkujące Zakazany Las w Hogwarcie.Według Ktejasza jednorożec pochodził z Indii.Był mniej więcej rozmiarów osła miał ciemnoczerwony łeb biały tłów błękitne oczy oraz pojedyńczy róg długości piędźieśięciu centymetrów wystajcy z czoła.Róg ten był biały u podstawy czarny w środku a czerwony na końcu i miał pewną zasługującą na uwagę cechę.Otóż odcięty od właściciela i przerobiony na naczynie chronił każdego kto z niego pijał,od trucizn,drgawek i padaczki.O takie naczynia wszelako nie było łatwo gdyż szybkość siła i gwałtowny temperament jednorożca czynił schwytanie go niemal niemożliwym. Przez następnych kilka stuleci wiara w te niuchwytne stworzenia rosłą, choć nadal brakowało przekonywujących dowodów ich istnienia.O zwierzętach z jednym rogiem pisywał Arystoteles i Juliusz Cezar i często odwoływano się do ich autorytetu.Rzymski przyrodnik Pliniusz dodał do wizerunku jednorożca parę szczegółrów przypasowując mu głowę jelenia, stopy słonia,ogon dzika i długi na prawie metr czarny róg.(późneijeśi pisarze sugerowli że wczesene dodniesienia o jednorożcach opierały się na błednych opisach indyjskich nosorożców albo też spotkaniach z dwunożynymi zwierzętami takimi jak koźorożec czy kozły które albo musiały stracić róg albo widziano je z profilu).Piliniusz potwierzdzał również pogłoski o groźnej naturze jednorożca i dodawał że zwierz na głęboki rykliwy głos. W średniowieczu powszchne wyobrażenie jednowrożca wyewoluowało z kolażu zwierzęcych części opisywanch przez starożytnych do pełnego wdzieku stworzenia, które znamy współczeście.Malowidła i arrasy z tamtego okresu przedstawiają piękne białe podobne do koni zwierzęta ze spiralnymi czystobiałym rogiem i kopytami jelenia.W literaturze jednorożec zaczoł symbolizować siłę włądzę czystość.Został też wciągnienty w symbolikę chrześcijańską a także stał się częścią królewskiego herbu w Anglii i Szkocji.Jednorożce pojawiły sie również w legendach arturjańskich baśniach oraz fantastycznych opowieściach o wyprawach Czyngis-chana i Aleksandra Wielkiego.Jedna z typowych średniowiecznych historyjek mających unaocznić czystość jednorożca mówi o zamierzających do wodopoju leśnych zwierzętach.Kiedy woda okazuje sie zatruta spragnionym na ratunek przychodzi jednorożec-zanurza róg w stawie a woda na powrtót staje się czysta i nieskarzona.Według innej znów opowieści jednorożec pałą tak wielką miłościa do tego co niewinne że jeśli pod drzewm siądzie cnotliwa białogłowa jednoroozec podejdzie do niej i złożywszy głowę na jej łonie zaśnie.Ten pomysł szczególniepodobał się wszystkim zainteresowanym pozbaiwniem jednorożca rogu.Polownaie na jednorożce było ryzykownym przedśięwzięciem ponieważ jak wieść niosłą zwierzęta te potrafiły walczyć rogami jak mieczem a na ścigane rzucały się z urwiska i lądując na rogu uchodziły bez szwanku.wydawało się więc że wykorzystanie cnotliwej panny jako przymnety jest o wiele biezpieczniejszym i mniej wymagającym przedsięwzieńciem-kiedy już jednorożec na dobre zaśnoł na jej kolanch myśliwi mogli go dopaść i ująć. Zainteresowanie chwytaniem jednorożców ostatecznie wygasło w osiemnastym wieku kiedy liczni sceptycy zauważyli że nie sposób znaleść kogokolwiek kto by rzeczywiście widział jednorożca na włąsne oczy.Kilku autorów nadal umieszczało jednorożce w książkach z histori naturalnej,idąc za starożytnymi iśredniowiecznymi opisami jednak większość doszła do przekonania że czas oddać stworzenie krajinie baśni.Nie ostudziło to wcale powszechnej sympati dla jednorożców,które wiodły dalszy żywot w sztuce,literaturze i wyobraźni gdzie żyją do dzisiaj