Olbrzymy w HP

Bardzo trudno jest zapomnieć o złych przodkach, a szczególnie o ich ''sławie''. Pewnie dlatego Madame Maxime wciąż twierdzi, że nie jest żadnym olbrzymem, tylko ma ''grube kości''. Olbrzymy są zazwyczaj bezdusznymi okrutnikami i, o czym przekonał się Hagrid, większość ludzi w ogóle nie jest dla nich wyrozumiała.

W wielu wierzeniach pojawiają się już w najwcześniejszych podaniach o stworzeniu świata. Mitologia grecka mówi o nich jako o tytanach żyjących jeszcze przed bogami i prawie tak wielkimi jak Olimp. Zrodzeni ze związku Gai i Uranosa tytani byli odrażający. Mieli włochate twarze, pokryte najniedelikatniejszą skórą jaką tylko można sobie wyobrazić, a niektórzy nawet kilka głów! Zawsze walczyli z bogami Olimpu, przez co prawie zniszczyli wszechświat. Jednak dzięki pomocy Heraklesa (jak zresztą, pewnie wszyscy o tym wiemy) zwyciężyli bogowie.

W mitologii skandynawskiej , w której odgrywają rolę Olbrzymi Lodu przeciw Thorowi i pozostałym bogom. Według legend pierwszymi mieszkańcami Irlandii mieli być Fomorianie, pełne nienawiści olbrzymy, czasami kojarzone z zimą, mgłą, pomorem i innymi podobnymi zjawiskami.

Również Stary Testament mówi o olbrzymach, opisując ich jako sprzeczne z naturą potomstwo upadłych aniołów i ludzi. Biblijne olbrzymy nie są tak gigantyczne jak olbrzymi mityczne. Jeden mit mówi o rosłych na trzy i pół metra wielkoludach, które potrafiły rwać zęby z korzeniami jak chwasty.

W średniowieczu olbrzymy razem ze smokami (o nich napiszę później) stanowiły godnych przeciwników rycerzy szukających przygód i chwały. Są żądne krwi, okrutne, żarłoczne i skąpe. Porywają dzieci, kobiety, okradają bliźnich, a czasem nawet jedzą ludzi, tak więc zabicie olbrzyma, nie jest to nic sprzecznego z prawem, jest czynem honorowym. Pozostały one w powszechnej wyobraźni jeszcze długo po tym, jak epoka rycerskich wypraw minęła.

Krwiożercze Olbrzymy

Dawniej olbrzymy były znaczącą rasą w świecie czarodziejów. Istniało około sto różnych szczepów rozsianych po całym świecie. Olbrzymy znane są ze swojej agresywności. Są to istoty mało ucywilizowane i mało inteligentne. Między sobą porozumiewają się we własnym języku. Obecnie olbrzymy żyją na marginesie świata magicznego, zamieszkują wysokogórskie obszary, a na ich czele stoi gurg Golgomat.

Degradację i niejako wykluczenie olbrzymów ze świata czarodziejów, spowodowało przyłączenie się ich co Voldemorta w 1970 roku. U boku Lorda olbrzymy mogły swobodnie dać ujście swoim krwawym zapędom. Wielu z nich dopuściło się najgorszych zbrodni. Plemiona olbrzymów zostały zdziesiątkowane zarówno przez aurorów jak i przez wewnętrzne konflikty. Bowiem nie od dziś znane są ze skłonności olbrzymów do rozniecania bratobójczych walk.

Po ponownym powrocie Voldemorta Hagrid i Madame Maxime, z polecenia Dumbledora, udali się do siedziby olbrzymów, prawdopodobnie w okolice Uralu. Ich zadaniem było pozyskanie olbrzymów do walki przeciwko Lordowi. Z podobną misją do osady olbrzymów przybył również przedstawiciel Voldemorta-Walden Macnair, który namówił Golgomata do poparcia Czarnego Pana. W efekcie czego przynajmniej jeden olbrzym brał udział w ataku na mugoli na zachodzie Anglii latem 1995 roku.
Jedynym olbrzymem sprzymierzonym z czarodziejami jest brat Hagrida Graup.

Przyszłość olbrzymów jest niepewna. Te sprzymierzone z Voldemortem stanowią wielkie niebezpieczeństwo zarówno dla magicznego jak i mugolskiego świata.